İki Medeni İnsanız Biz!

Ben bu evrene verilen mesajlara acaip taktım canlar.Yani böyle dalgasını geçiyorum sürekli falan ama farkında olmadan evrene yanlış mesaj vermekten korkuyorum bildiğiniz.Hayır, olmaz olmaz en absürdü olur sonra çık işin içinden.
Beni bugün; burda ara ara mevzusu geçen arkadaş aradı da, acaba dedim çok mu çınlattım çocuğun kulağını.E evrende tabi aldı mesajı bir sesini duyurdu bana.Neyse konuya dönelim.Açtım telefonu böyle derinlerden gelen hayatın sillesini yemiş sesiyle, yoğunluğun dibine vurmuş iş adamı karışımı bir ses .İşte önce nasılsın, nasıl gidiyor girizgahı.Sanki dersiniz çok normal bir arkadaşlık ilişkimiz var herşey normal bitmiş, bizde iki olgun arkadaş oluvermişiz.Efendim tüm bu gereksiz selam kelamdan sonra bana dedi ki;
Ya Pınarcım sen işinden memnun musun?(canım ya nasıl düşünür görüyor musunuz? cık cık cık)
Evet dedim memnunum (şimdi memnun olmasam bile denmez tabi)
Sonra işte bunların şirketinde muhasebeciye ihtiyaç varmışta falan filan.İnsan kişisi bunları sayarken ben  kulağımda telefondan gelen sesten ziyade beynimin içindeki, gülse mi? bi çek git oğlum manyak mısın?  mı dese, bilemeyen sesle konuşmaya başladım.Sonuçta; tabiiğ ben bi arkadaşım olursa yönlendiririm sana diyerek görüşmeyi sonlandırdım.
Hayatta karşıma çıkan herkesten birşeyler öğrendiğimi düşündüm hep.Bu arkadaştan da pişkinliği öğrenmişim anladım ki.Bu iyi  bişey mi, çok da değil elbet.Fakat adamına göre muamele yapmalı bazen .Anlamayorsa karşındaki senin anlattıklarını, anlatmaya çabalamayacaksın.Onun dilinden konuşucaksın ya da konuş(ma)yacaksın.Ben konuşmamaya karar vermiştim.Ama bugün yine içimdeki polyannacık, hadi bir aç teli belki değişik bişey söyler dedi.Evet hakkatten çok değişik bir konuya değindi.Ahh medeniyetin gözünü seveyim!