11 Haziran 2011 Cumartesi

Ben küçükken..

Küçükken annem oyuncaklarımızın bir bölümünü saklar,biz diğerleriyle oynamaktan sıkılınca onları çıkarırdı.Kaldırılan oyuncaklarımız ortaya çıkınca yeni oyuncaklarmış gibi mutlu olurduk.Aynı şeyi bugün yazlık kıyafetlerimi çıkartırkende hissettim.Büyümeye fena direniyorum...

5 yorum:

severim deliyi dedi ki...

çok uzağım büyümeye.ama o bir okadar ısırarla yakınımda..ozaman soruyorum şimdi bir film repliğile hayata.. "biz büyüdükçe hayllerimiz küçülür mü baba? "

hemera-nyks dedi ki...

annenin taktiğini sevdim :) ilerde çocuğum olursa deniyim bari
-
Nyks

deeptone dedi ki...

büyümek gerekmiyor ki. büyüme. hep ergen ruhlu kal. olgunlaşmayıver.

Yasemin dedi ki...

Durumu nasil guzel ifade etmissin.Benim de hissiyatlarim seninki ile ayni!

pınar dedi ki...

Severim deliyi;Biz büyüdükçe hayallerimiz küçülüyor ya maharet çocuk kalmakta belkide.Kendimizi hapsetmeden duvarların arasına..


Nyks;Dene dene hem ekonomik açıdan hemde çocuğun kıymet bilmesi açısından yerinde bir taktik kanımca:))

Deep;E sende haklısın.Varsın;evin küçük kızı olayım her yerde..

Lulu;Ne güzel hislere ortaklar bulabilmek:)