13 Ağustos 2011 Cumartesi

Sen Kimsin?

Beylik laflar etmemeli insan.Çok iyi tanıyorum, ben onun her adımını bilirim, dememeli en yakını için bile.Bazen olur bambaşka bir kişiliğe bürünür o çok iyi tanıdıklarımız.Uzaktan şaşkınlıkla izleriz.Belki yaşadığı acılardır onu başka biri yapan, belki hayalkırıklıkları..Ama içini acıtır işte insanın.O başkalaşmalar.
Tam büyüdük, olgunlaştık, biz çok şeyi aştık dediğiniz anda karşılaştığınız bu durum sorgulatır her defasında doğrularınızı..Değer yargılarınızı...
Çok şey söylemek istersiniz ona,nedenini sormak istersiniz.Bakışlarından gerçekte ne hissettiğni anlamak istersiniz.Sonra bir yabancı bulursunuz karşınızda.Ortak anılarınız hiç olmamıştır sanki.Koca bi boşluktur  o gözlerde gördüğünüz.Dip dibeyken yedi kat el olursunuz bir anda.Arayı açamamak için atılan mesajlar samimiyetini yitirmiştir çoktan.Bir görevmişcesine yapıldığı avaz avaz ortadır da;inanmak istemez içteki pollyanna.Ertesi gün yine yine teklif eder onuda davet etmeyi...
Saflık mıdır bu? İyi niyet mi? Geçmişe bağlılık mı?
Bendeki tanımı ne hiç bilmiyorum.Sadece kayıp kişilikleri yakıştıramıyorum canım dediklerime....

5 yorum:

Pele dedi ki...

İç sesin yine yine* desede hata yapmanı engelliyorum kuzuçem ! =)

Adsız dedi ki...

Yazdıklarının açık tanımlaması, "Gidenleri Görmek"..

Adsız dedi ki...

Geçen okuduğum bir araştırmaya göre: karşımızdaki insanı 2-3 saattir, 1-2 yıldır,10 yıldır tanıyor olsak bile tanıyabileceğimiz derece % 50-60 oranındaymış.Zaman zaman kendimize bile ne kadar yabancılaşabildiğimiz düşünürsek, isabetli bir sonuç, bence.Sevgiler...

pınar dedi ki...

Ezgi;çünkü sen benim en gerçekçi yanımsın kuzuçemm:)

Mütamadiyencim;İşin kötü tarafı hiç gidemiyolarda hayatımdan:s

özgurtamsen;Hayli isabetli bir sonuç bencede.Bu kadar uçlarda yaşarken paranoyak olmak içten değil..Sevgiler.

hemera-nyks dedi ki...

"Bendeki tanımı ne hiç bilmiyorum.Sadece kayıp kişilikleri yakıştıramıyorum canım dediklerime"
ne güzel yazmışsın.
-
hemera