Canım sıkkın bu aralar.Belki ailemin burda olmayışı,belki gerçekleşemeyen buluşmalar,belki işyerindeki anlamsız gerginliker buna sebep.Hangisinin payı en çok bilemiyorumda.Yalnızca yaptığım hiçbişeyden zevk almıyorum.Sabah bambaşka planlarla çıkarken evden, akşam alakasız bir organizasyonun içinde buluyorum kendimi.Küçük bir Pollyannacık gibi dolaşarak,-aslında- kendimi yediğimi bildiğimden en çok kendime kızıyorum yine.Ortada hiçbişey yokken bu kadar alıngan olmama,küçük bir kız çocuğu gibi annemi özlememe,daha iyi bir işte çalışma ihtimalim varken alışkanlıklarımdan kopamama kızıyorum.
Durumumun içler acısı olmadığının ayırdındayım.Sonuçta annemler yakın zamanda gelicekler,o buluşma gerçekleşecek,ve ben sevdiğim işi yapıcam bigün.Ama bigün..Benim derdim bigün de belki, hayatımın ucunun açık olmasında.Özellikle işle ilgili hayflanmaktan öte bişey yapmayışımda.Bununla ilgili bilmem kaçıncı yazımı yazışımda...
Kimbilir, söylenme konusundaki istikrarımı daha iyi bir iş arama konusunda göstersem,ağzım kulaklarıma varasıya kadar gülmeyi başarırdım heralde..
4 yorum:
Sanki ben yazmisim gibi geldi. Bu aralar cok sikildim. Gecsin istiyorum bu donem bir an once:(v
Lulucum;al bendende o kadar.uyutsun yada biri beni doğru zamanda uyandırsın sonra:/
"Ve ben sevdiğim işi yapıcam bi gün deme.." Hemen harekete geç bence..hayat çok kısa zaman hızla akıp gidiyor.
mütemadiyencim;hep harekete geçesim varda bahanelerimden kurtulamıyorum sanırım.İş başvurusu yapıp çağrıldığım görüşmelere gidemiyorum mesela izin alamadığımdan,ben gidiyorum diyip resti çeksem sorumluluklar bakıyo bana karşıdan. bi sürü gereksiz bişeyler.Amam doğru söylüyosun hayat çok kısa vazgeçmeden seçim olmuyo:/
Yorum Gönder