İçimde Kalanlar....

Eski alışkanlıklarımdan kopamıyorum ya bi türlü nasıl deli oluyorum nasıl!!.bidaha mı yoook! asla aman benden uzak gibi cümleleri ardı arkasına sırala sen önce sonra bişi olsun ama şuda var ama belki böledir diye hoop yelkenler suya:/ Yok yok ben akıllanmam valla.Yani böle bazı insanlar var hayatımda nasıl olmuş bilmiyorum ama ne yaparlarsa yapsınlar üstünden biraz zaman geçsin hemen affediyorum.İçimdeki diğer ses sürekli paranoyalara sürüklesede beni yine amanda kalbimin sesini dinleyeyim diyerek kendimi ikna ediyorum.Yani  yine oluyolar hayatımda ama yaşattıkları sürekli aklımda.Tabi bu durum bi süre sonra durup durup hesap sormama gidiyo kendime onlara....Lafın özü hesaplaşamıyorum  bi türlü kötü anılarla buna rağmen onlarsız olmaz diyip yeni anılarımın kahramanları yapıyorum hepsini.Belkide o yüzden ben bu anı daha önce yaşamıştımlarım birikiyo hep,sonrası zaten ''neden hep aynı hayatım'' bla bla serzenişlerim...Yeni bi hayat istiyorum mümkünse dürüstlüğün hakim olduğu, olmadığım biri gibi itham edilmediğim, ama affettiklerimde dahil olduğu mümkün mü? tartışılıır.....