Yeni..

Bişeyler var sanki yerine oturmayan içime sinmeyen,aşk desen değil, iş desen değil, aile ilşkileri,arkadaşlar desen değil..Ne olduğunu bulamıyorum bir türlü.Birşey için heveslenmeyi öyle özledim ki.Böyle heyecanlanmayı..Daha önce de bahsetmiştim diymi sana bundan:/Bak bir de bu var kendimi o kadar tekrar ediyorum ki tanıdık duygular hep hissettiklerim..
Sanki hayatımı, mesai bitirmeye çalışır gibi yaşıyorum.Kodlanmış gibi hergün aynı şeyleri yapıyorum.Hatta belki aynı cümleleri kuruyorum.Otobüste gördüğüm insanlar,surat ifadeleri bile aynı düşünebiliyor musun?

Bak  bir kız var mesela her sabah telefonla konuşuyor,bir de özel odasında konuşuyormuş da  biz izinsiz girip rahatsız etmşiz gibi bir tavrı var.
Bir teyze var sonra hep geç kalıyor,gözlerinde hep bir telaş,sanki o otobüse binemese ruhunu orda teslim edicekmiş gibi.
Sonra iniyorum otobüsten yürüdüğüm yolda yine aynı kişiler, yürüyüş tempolarımız bile benzer.Yolun kenarında oturan dilenciler ,cafelerde sabah kahvaltılarını eden insanlar herşey bir önceki günün kopyası..
Şimdi  bu kadar tekrarın sonunda yeni bir yıl için heycanlanmam gerekiyor.Hani adettendir ya..İyi de hangi yeni?