Hani anlatmıştım ya ilkokul öğretmenimden yana bahtsızlığımı.Şimdi bi düşündümde hep de vurmadı aslında hayat bana =D Lisede harika bir edebiyat öğretmenim vardı mesela.Çok farklı ve özel bir kadındı.Bize kalıpların dışında şeyler öğretirdi hep.Diğerleri gibi "yazmanın önemi " yok efendim "okumanın önemi " diye kalıplı kompozisyonlar yazdırmazdı.Fonda Melih Kibarın, "yadigar " albümü eşliğinde, bize verdiği siyah beyaz resim hakkında hikayeler yazardık.O kadar değişik daha önemlisi ,özgün hikayeler çıkıyordu ki,yazmanın önemini gayet de;kalıpsız,sınırsız kendi hikayelerimizle anlatıyorduk.Sonra başladım bende daha çok yazmaya. İlkokuldan beri tuttuğum günlüğümün, boş duygu geçişlerinden ibaret olmadığının farkına vardım.Her sayfada değişen, büyüyen beni gördüm.Sonra hep yazdım saçma,anlamsız belki gereksiz...Sait Faik' in dediği gibi, "Yazmazsam deli olacaktım. "Bi gün geldi, defterlerimin, kitaplarımın, çekmecelerimin arasında sıkışan kağıt toparlarımı buraya taşıdım.Çok uzattım biliyorum birazda içli bir yazı oldu sanki, farkındayım ama bu ödülü görünce tüm bunlar bir film şeridi gibi geçti gözümün önümden:)
Sevgili deep ve sevgili birinceses bu ödül için teşekkür ederim size.Birileri tarafından okunmak hele de keyifle okunmak çok hoş..
4 yorum:
aha bir ödüldaşlık daha :D Tebrikler ^__^
Daha nice ödüldaşlıklara :D
bir mimin var bende.
Rumuzkadıncım:Teşekkür ederim bende seni tebirk ederimm.Hepberaber inş:))
Deep;Teşekkür ederim.Bakıyorum hemen:)
Yorum Gönder