22 Kasım 2011 Salı

Bir İnsan Nasıl Pert Olur!

Haftasonu İstanbul'un bir ucunda oturan teyzeme gittim.Aslında pek gitme heveslisi değildim ama biraz annemin nazı, biraz yengemin vaadleri derken, kendimi metrobüste yaşam savaşı verirken buldum.Şu metrobüs İstanbul için yapılan en güzel şey kanımca da; her yiğidin harcı değil kendisiyle yolculuk yapmak.Şöyle ki; trafikten kaçıyım derken insan yığınının içinde kalakalıyosunuz.Çeşit çeşit bir dolu insan..Yolun uzunluğunu,tansiyonunuzun genelde yerlerde olmasını da eklerseniz üstüne, tadından yenmeyen bir yolculuk oluyor adeta:s

Teyzeme ulaştığımızda bitap haldeydim.Kuzenlerle hoş bir gecenin ardından, nerde uyuduğumu bilemeden sızmışım.Ertesi gün, her odadan ayrı çalan telefon alamlarının, pazar uykusunu haftanın bonusu sayan birine nasıl acı verdiği kısmına hiç girmicem bile.Sabah beşte çalmaya başlayan alarmları yoksaymaya çalışan beynim ancak dokuza  kadar dayanabildi.Baktık erken uyanmaktan kaçış yok bari hazır kalkmışken kitap fuarına gidelim dedik.Ufak kuzenlerle beraber İstanbul'un bir ucundaki teyzemin evinin de, uzağında olan tüyap a doğru yola çıktık.Sabahın köründe(bana göre tabi o:) gitmemize rağmen acaip kalabalıktı.Bi kaç saat içinde canımız çıkmış bi halde çıktık fuardan.
Bir sürü Ayşe Kulin kitabı aldım kendime.Nedendir bilmem bana iyi geliyor onun kitapları.Bi yerde kaybolmak üzereyken pusulam oluyor sanki.Göremediklerimi gösteriyor bana..Değişik..Sonra babaneme Esra Erol'un kitabını aldım.Hani şu evlilik programı yapan kadın.O da yazarlığa soyunmuş,15 kadının hayatını anlatan bir kitap yazmış. Programında da hayli tanıtımını yapmış olucak ki,babanem gitti geldi istedi kitabı.Bana kalsa asla almazdım.Çünkü her hikayesi olanın kitap yazması durumu sinir ediyor beni.Yazarlık fazla hafife alınıyomuş gibi geliyor. Neyse sonuç itibariyle söz konusu babanem olunca ve ilk defa bir kitabı bu kadar istediğini görünce aksi düşüncelerimi bir tarafa bıraktım..Kitabı verdiğimde çocuk gibi sevindi.İlk defa kendine ait bir kitabı olmuş..Gece kitabıyla beraber uyudu desem çocuk ruhunu anlatmaya yeter heralde:)

Bu yorucu haftasonunun ardından bir süre semtimden öteye gitmemeye ve halka olabildiğince az karışmaya karar verdim.Hıhı evet..




Hiç yorum yok: