Şanslı mıyım şanssız mıyım ,mutlu muyum mutsuz muyum, herşey yolunda mı değil mi.. hiiç bilmiyorum blogcan.Bildiğim bişey var ki aklıma ne gelirse başıma geliyor.Hayır oturup felaket senaryolarıda yazmıyorum ki ;azıcık bi kuruntu yapıyorum sonra bi bakıyorum çetrefilli bi durumun içinden çıkma telaşesi yine.Bi kerede şöyle dibine kadar mutlu olsam,böyle sevgi pıtırcıklığı halimle etrafa neşe saçsam.Ama yok en fazla bir ay sürüyor içimdeki kelebeklerin liderliği sonra haydi dön başa paranoyak kızla cebelleş.Vallahi sıkıldım, emekliliği beklemeden gidip Cunda'ya yerleşim var. Ne biliyim işinedee, aşkınadaa.. diyip resti çekip orada sakin ölümü bekliyim.Dicem; orda da kesin bi atraksiyon bulur dahil ederim hayatımın içine..Evet, itinayla problem çekiyorum, benim olmasa yanımdakilerin sıkıntıları oluyor.Yanlarında olamıyorum, dahil de olamıyorum. Öyle kendi cephemde hadi bakalım bi aşda görelim dercesine bekliyorum.Ve bu duruma tahamül edemiyorum.Değer verdiğim insanlar üzülürken; benim bi yerde onların iyi olmasını beklemem hazırlcılıkmış gibi geliyor.Ben neden varım ki diyorum o zaman, sadece iyi zamanda sarılacaksak nerde kaldı şu yıllarca söylenen iyi günde kötü günde tekerlemesi..Ama işte kimiside kendi kendine aşarmış derdini, öyle olması lazım gelirmiş.Benim susup beklemem gerekirmiş.Heh beklemek.. Evet bu konuda oscarlık performans sergiliyorum hiç mütevazi olamıcam.Lakin iyi gelmiyor bana blogcan içim sıkılıyor, nefesim daralıyor, herkese, herşeye ters gidiyorum.Sevdiğim insanlar yüzünden, sevdiğim diğer insanların canını yaktığım için en çok kendime kızıyorum aslında..Çünkü yatıştıramıyorum içimi .Bi tarafım elini kolunu bağlamış beklerken bi tarafım kızım aynı şeyi bidaha yaşıyosun işte diyip gaza getiriyor beni.(Bkz.dengesiz kızçe profili vol 95826) İşte küçük umutlar çıkarıyorum kötü durumların içinden.Mesela diyorum bu defa karşımda beni yoksaymayan bi insan var.Yani en azından değer verdiğini hissedebiliyorum .Bu yüzden belki; öfkeli değil endişeliyim.
"..Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi? Burada namuslu insanlar arasında sakin ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kağıt aldım. Oturdum. Adanın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım...” Sait Faik Abasıyanık..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
hehh etrafında bi problemli ben eksiktim ben de puzzle'ı tamamladım balım =p
yemişim endişelerini dicem ama argoca olacak =) iyisi mi sen kurtulmaya bak şu kuruntulardan kuzum, inşallah bu kez her şey çok daha güzel olacak. İnan bana bak, herkes aynı değil. Biz her ne kadar psikolojik olarak bunu böyle hissetmesek de aslında durum bu.
İnsanları da düşünme, bırak onlar seni düşünsün biraz. Bazen bencillik lazım sanki kuzum mutlu olmak için...
ve bir adet miminiz mevcut bende efem, öperim =)
Oy balım problem olur musun sen yahu.Aksine iyiki geldin, çook hoş geldiin hayatıma:)
Valla doğru söylüyosun kuzum empati yapıcam diye yiyiyorum kendimi.Sonuç ta onuda yapamıyorum ya.Endişeler,gerginlikler.Ama hepsini yeme fikrini tuttum yani, güzel:))
Mimide en kısa zamanda cevaplayacağım efendim.endişeniz olmasıın:)
Yorum Gönder