Hani bazı insanlar vardır hayatımızda yerini bulamayız bi türlü.Yani ne biliyim arkadaş desen değil dost desen değil sevgili desen o da değil.Hayatımda olsun sohbet ediyim, saatlerce dert yanıyım geyik yapıyım.Ama arkadaş dost gibi tanımı olmasın. "O " olsun sadece.Kınamadan,ayıplamadan dinlesin beni.Öyle iyi tanıyor olsun ki açıklamasını yapmıyım kapalı cümlelerimin bile..
İşte tamda öyleydin sen öylesin hatta.Bazen oluyor çok özlediğimi hissediyorum seninle konuşmayı.Sonra kızıyorum kendime yanlış bişey hissediyormuşum gibi.Seni özlememem gerekiyormuş gibi...
En son konuşmamız hep aklımda hani dedin ya "bıraktığım yerdesin ".İtiraf ediyorum çok koydu.Senin tarafından yerinde sayan biri gibi görülmek sıktı canımı.Oysa ben ne kadar büyüdüm değiştim diye dolanıyordum ortalıkta.Evet değişen bişeyler vardı belki ama o melankolik halim değişemedi bir türlü.Ama en çok seni görünce anlatasım gelirdi ya; sanki bi sen çekermişsin nazımı sen avuturmuşsun gibi.Belkide içten cümlelerini yeniden kur diye anlatıyorumdur sana aman ne biliyim işte.Daha sana bir sıfat bile bulamamışken ne kadar anlam yüklemişim hayatımda farkettin mi..
Hoş farketsende bi önemi yok artık ben sana yanlış yaptım sen bana yanlış yaptın.Birbirimize dair tüm tanımlarımızı resetledik ve bitti.Arada pişt dediklerimizden olduk işte nihayetinde.Olmasaydı ya böyle napalım oldu bi kere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder