"..Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi? Burada namuslu insanlar arasında sakin ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kağıt aldım. Oturdum. Adanın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım...” Sait Faik Abasıyanık..
8 Kasım 2010 Pazartesi
çok
Ağlamak istiyorum çok.ama öyle elimde selpak kibar kibar deil.bildiğin bağıra çağıra.Küçükken annem dışarı çıkmama izin vermediğimde yaptığım gibi...O çok sevdğim şehire gitmeyi istiyorum bide,çocukken hep saklandığım yerde oturmayı.Çok alakasız birinin yanımda olup beni teselli etmesini, duymak istediklerimi söylemesini .İkna olmak istiyorum yormamaya kendimi...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder