Bak Şimdi Ne Anlatıcam Sana..

Bazen; halayın ortasındaki topuklu ayakkabılı biçare gibi hissediyorum kendimi.Şimdi gözlerimizi kapatıyoruz ve hayal ediyoruz.;

Kendinden büyük topuklarıyla yürümeyi zor başarırken halaya girmeye cesaret etmiş bir  kızçe.İki yanında coşmak için müzikten yüz bekleyen insanlar.Ağır ağır bir giriş ve  halay başının kendinden geçmesiyle başlayan bir koşturmaca.Aslında eğlenceli,insanın içini kıpır kıpır eden bir eylem.Lakin topuklu ayakkabılarla olucak iş değil.Gitgide hızlanan halaya ayak uydurmak güç.İki taraftan sürekli çekiştirilme durumu var.Olurda pes edersen; halayı oluşturan zincir tarafından linç edilmen kuvvetle muhtemel.Hadi çıkıyım desen onda da yuvarlanmak kaçınılmaz .Hani iki ucu bişeyli değnek.Bir de;

-Aaaa sen o ayakkabılarla nasıl halay çekiceksiiin?; diyen kıskanç bakışlara inat atmışsın ya kendini, rezil olmak var bi yerde, yani durumu kotarman şart..Neyse biraz yan taraftakilerin sürüklemesi, biraz kendi mücadelenle bi şekilde düşmüyorsun ve ayak uydurabiliyosun halaya.Derken coşkulu kalabalığa sonradan dahil olmak isteyen birileri geliyor.Sen ayakta kalmayı yeni başarmışken ite kaka yanına girmeye çalışıyor.Önce yine tökezliyosun,pis pis bakıyosun yanındakine, çok mu lazımdın dercesine.. O ise çoktan dahil olduğu coşkunun içinde farketmiyor bile senin ızdırabını.Aslında mantık basit, tek yapman gereken ayakkabıları çıkarıp çıplak ayakla devam etmek.Seni yukarılarda tutan platformlardan kurtularak zincirin coşkusuna ortak olmak..Ee biraz üşüceksin belki.Aynada gördüğün o güzel bütünlük bozulucak falan.Ama gerçekten adapte olabileceksin o zaman. Ayakta kalmak değil mutlu olmak olucak derdin.Yanına gelenlere kızmıcak hatta onları sürükleyen sen olucaksın bu defa..

Biliyomusun blogcan ben insanlara hiiiç güvenilmeyeceğini öğrendim yine.E bunu anlayamadın mı hala diceksin ya;haklısın.Bazen bilsede insan başına geleceği ,umut etmek istiyor işte.Hani topuklu ayakkabılarımla halay çekebilirim sanıyor..Sonra şeyi öğreniyor bak;kimi suskunlukların en ağır küfürden daha ağır olduğunu,insanın canını bitişlerden, tükenişlerden ziyade yoksayılışların acıttığını.. Ama merak etme sen topuklu ayakkabılarımı çıkardım yere sımsıkı basıyorum artık.Sağımda solumda tutunacak destek olmadan.Hatta bir bakmışsın halay başı olmuşum bu defa.Olamaz mı? Eh olabilir.Nefes alabilmek değil mi ki esas olan? O olduktan sonra herşey olabilir..